Genel koşu ilmi, bir maraton mesafesi içeren koşuların ardı ardına yapılmasını desteklememeye meyillidir çünkü 32’inci kilometreden sonra –çoğu maraton antrenman planında en uzun mesafeli uzun koşu- vücudunuzu fiziksel sınırlarının ötesinde zorluyorsunuz, diyor egzersiz fizyoloğu ve RunningStrong.com’un koşu antrenörü Janet Hamilton.
Yarış eforuyla koşmak da başka bir gerilim unsuru ekliyor. “Fizyolojik olarak enerji kaynaklarınızı zorlayacaksınız; kas hücrelerinizde mikrotravma yaşayabilirsiniz ve büyük olasılıkla bir miktar zihinsel yorgunluk hissedeceksiniz,” diyor.
Kendinizi çok erken bir zamanda yeniden o kadar fazla zorlarsanız, sakatlık riskinizi artırırsınız. Ayrıca sonrasında düşük bağışıklığa sahip olmak ve daha yavaş iyileşme süreci yaşamak da koşucular arasında pek nadir görülmez. “Uzun vadede, maksimum çabalı aktiviteler kas dokuları, tendonlar, kemikler ve hatta damarlar ve solunum sisteminin mukozal kaplamasına büyük yük yükler,” diyor Hamilton. “Doku onarımı ve yenilenmesi zaman ve metabolik enerji gerektirir ve bu metabolik enerjiyi çok erken zamanda zorlu antrenmana devam etmek için kullanırsanız onarım ve yenilenme sürecinden kendinizi mahrum bırakırsınız.”
Maratonun ardından yarı maraton ve hatta olasılıkla ardı ardına yarı maratonlar koşacaksanız da bu yine doğrudur. “Yarı maraton mesafenin yarısı olsa da tam maratona kıyasla daha fazla çaba göstererek koşmanız da demektir,” diye ekliyor. “Bu hâlâ maksimum efor harcadığınız bir aktivite ve hâlâ iyileşme söz konusu olduğunda saygıyı hak ediyor.”